Na ons ontbijt (we werden omringd door een groot aantal vogeltjes die maar al te graag meegenoten)
buiten met 22 graden Celsius vertrokken we vol goede moed naar de pomp in Ai-Ais. Bij aankomst bleek de diesel op te zijn. Gelukkig hadden we nog net genoeg om het Canon Roadhouse, dat 80 km verderop lag te bereiken.
Iedereen was vandaag vroeg op en om 09.00 uur was de laatste al onderweg naar de Fish River Canyon.
Het was een prachtige, zeer afwisselende route. Wel gravel met hier en daar forse wasborden.Zelf sloegen we de afslag naar de Canyon over, omdat inmiddels het waarschuwingslampje van de brandstof begon te branden.
Bij het Canyon Roadhouse inspecteerden we onze campingplaatsen en daarna besloten we niet meer terug te keren naar de Canyon, omdat de eerste campers al onderweg waren naar de camping.
De camping is hier een rustpunt midden in de woestijn en is zeer geliefd voor alle toeristenverkeer dat de Canyon gaat bezoeken.
Het Roadhouse is zeer ludiek ingericht met oldtimers, oude werktuigen, een heuse werkplaats voor voertuigen, kentekenborden van overal uit de wereld etc.
Vanavond bij het diner overhandigen we ook enkele kenteken borden, die we van vrienden uit Nederland hebben gekregen, aan de directie van het Roadhouse.
Tracey, één van de receptie medewerksters, herkende ons direct van vorig jaar. We kregen prima plekken toegewezen, maakten afspraken voor het diner 's avonds en indien mogelijk een verrassingsoptreden voor de groep door een zanggroep van het personeel.
Tussen 12.00 en 13.00 uur reed iedereen de camping op na een bezoek aan de Fish River Canyon. Men was zeer enthousiast en ook de wandeling langs de Canyon was goed bevallen. Het eerste wild, impala's, gemsbokken, struisvogels werd onderweg gespot in een weidse, bergachtige omgeving. De gravelroads waren dit keer redelijk geprepareerd en leverden tot op heden nog geen lekke banden op.
Daarna internetten (helaas was de satelliet WIFI zeer draag en daarom konden we ons blog niet verzenden), de kinderen bellen via Ziggo Bapp, zwemmen voor de liefhebbers en handmatig de was doen.
Om 16.00 uur wandelden we o.l.v. Carel de berg op om op de top te genieten van een meesterlijk uitzicht over de omgeving en de prachtige camping.
Onze grote witte caravans onder de bomen zagen eruit als speldenknoppen. Daarna maakten we een gezellige wandeling van ruim een uur over het plateau met hier en daar een solitair staande kokerboom. Gelukkig was het bewolkt en stond er een heerlijk briesje, derhalve prima wandelweer. Ook de diversiteit aan gesteente en de door de wind en dieren erin ontstane vervormingen waren grappig om te zien.
Om half zeven gingen we aan tafel om te genieten van het diner. Met name de springbok en de oryx waren van uitstekende kwaliteit en ook het toetje was niet te versmaden.
En dan als extra toetje het onverwachtse en perfecte optreden van de zanggroep o.l.v. Tracey door het personeel van het Roadhouse. In één woord geweldig en vooral de slotsong met dans "Amarula" (een Zuid-Afrikaans likeur drankje) viel bijzonder in de smaak.
Een daverend applaus volgde, Corrie overhandigde de zangers kleine delfsblauwe klompjes en Carel de uit Nederland meegebrachte autonummerborden.
Het was een grandioze avond geweest, die we bij de camper met onze jongste medereizigers afsloten met extra slaapmutsje.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Bethanie
Klinkt allemaal weer goed. Leuk dat Ziggo Bapp ook voor jullie werkt. Gr. Marjan en Luc
BeantwoordenVerwijderen