Tegen 09.00 uur was iedereen via Cape Cross onderweg naar Uis, een voormalig tin-mijn stadje. Als eerste deden we inkopen in de Super SPAR in Swakopmund. Daarna reden we door naar Henties Bay om te tanken en afscheid te nemen van de Atlantische Oceaan.
Aanvankelijk was het nog bewolkt en koel door de laaghangende mist, maar toen we eenmaal de woestijn in reden werd het zonnig en warm.
De weg vlak langs de kust loopt over een mooie zoutslikweg en onderweg staan in het woestijnzand kleine groene struikjes.
Langs de kust kom je nog langs een vissersdorp met huizen in allerlei pastelkleuren en een scheepswrak dat hier sinds 2007 en publiekstrekker is.
In Henties Bay parkeerden we aan de kust,waar we vanaf het hooggelegen duin een schitterend uitzicht hadden op zee.
We dronken hier koffie met kokos tartilette en namen voor dit jaar afscheid van de zee.
Vervolgens reden we over een prima gravelroad richting Uis. Het is een kilometers lange zandvlakte met hier en daar een opgewaaid duintje tegen een groene woestijnplant.
Onderweg zagen we nog een roof- en een struisvogel.
Vijftig km voor Uis verschenen de eerste bergen aan het firmament. Verder kwam een grader ons tegemoet en daardoor konden we over een vlak zandpad verder.
We lunchten bij de enige picknickplaats onderweg. Omdat de buitentemperatuur inmiddels opgelopen was tot 48 graden Celsius besloten we te lunchen in onze luxe camper, waar het goed vertoeven was.
Vijftien km voor Uis (= bitter water) stopten we bij een kraampje waar allerlei gekleurde stenen uit de omgeving werden verkocht.
Oma, broer en zus en drie kleine kinderen huppelden hier rond. Ze waren dolblij dat we enige stenen kochten en de kinderen allemaal blootsvoets, vuil en met snottebellen waren blij met de roltongen, ballonnetjes,lollies en biscuitjes die we hen gaven.
Hij sprak Afrikaans en ze behoorden tot de Damara bevolking. Zomer en winter leefden ze hier in schamele hutjes tussen de bergen.
Tegen half drie waren we als eerste op de camping, waar we hartelijk werden begroet door de eigenaresse. We kregen prima plekken toegewezen onder de bomen.
Iedereen had onderweg ook nog de pelsrobbenkolonie bezocht bij Cape Cross, dat zeer de moeite waard was en de 4x4 had via de alternatieve route nog veel Welwitchia (= twee bla kan niet dood) planten gezien. We besloten de middag nadat iedereen binnen was spontaan met een gezellige nazit, waarbij we de Lynx wijnen goed lieten smaken.
Weer een prima dag voor iedereen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Uis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten