We stonden vanmorgen vroeg op om op tijd bij de poort te zijn, die toegang gaf tot Sossusvlei. Om 05.15 uur liep de wekker af en exact om 06.00 uur reden we richting Dune 45.
De afstand naar het duin is 43 km asfalt. Carel reed volverve voorop en bereikte als een hazewindhond de finish. We parkeerden zonder ongelukken op de parkeerplaats en daarna kon iedereen tijdig lopend de top van het duin bereiken om de zonsopkomst boven de zandduinen gade te kunnen slaan.
Twee overland trucks met jonge toeristen vlogen als eerste het duin op en wij volgden op blote voeten in file gestaag omhoog.
Enkelen van onze groep bleven onder aan het duin staan en genoten daar van van het spektakel.
Het was kil, licht bewolkt en winderig met hier en daar lichtflitsen op veilige afstand.
Gelukkig kwam de zon onder het wolkendek te voorschijn en dit gaf door de wolken heen een mooie weerschijn op de duinen. Onze inspanning werd beloond. Wat een kleuren!
Zelfs de regenboog liet zich boven de duinen zien. De diehards onder ons bereikte de absolute top van Dune 45.
Gelukkig viel dit sprookje niet in het water en sommigen konden er niet genoeg van krijgen van dit ademloze schouwspel.
Bij terugkeer zijn we in een kring voor onze campers gaan ontbijten. Er werden zelfs eitjes gebakken en een ieder liet het zich na gedane arbeid goed smaken.
Daarna reden we naar het eindpunt van de verharde weg, waar we kaartjes kochten voor
de 4x4, die onze groep naar de Deadvlei zou brengen.
Na lang wachten, het was erg druk reden we hortend en stotend in een kwartier naar de Deadvlei.
Van hier liepen we via de witte zoutpannen tussen het rode zand met hier en daar een boom en daarna over de duinen naar de grote zoutpan, die bezaaid stond met dode bomen, die prachtig afstaken tegen de er achter liggende duinen. Het was schitterend!
Tegen half een was iedereen weer terug op de parkeerplaats en even later reden we met de 4x4 terug naar onze campers. Het was een fantastische morgen geweest.
Iedereen reed vervolgens terug naar de camping en om 16.00 uur reden we met onze campers naar de Sesriem Canyon. Eerst wandelden we door de Canyon en daarna aten we gezamenlijk in een kring bij onze campers. Met een drankje erbij genoten we tevens van de zonsondergang.
De Canyon is altijd weer leuk om te doen. Hij is maar 1 km lang, maar door de door erosie ontstane grillige vormen in het zandsteen blijft hij van aparte klasse.
Tijdens de maaltijd hield Carel nog een korte briefing over het wel en wee van de komende dagen.
Tegen zevenen zagen we nog een perfecte zonsondergang. De fel rode gloed boven de duinen was een schitterend gezicht.
Als slagroom op de taart kwam er nog grote groep Baboons aanrennen. Een waar spektakel.
In het donker reden we terug naar onze stek op de camping. Aan een super dag was een einde gekomen!
Location:Sesriem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten