Na een zeer warme nacht was het 's morgens om 06.30 uur fijn om bij 22° C buiten te ontbijten.
Om 07.45 uur vertrokken we achter elkaar naar de ingang van de camping. Iedereen behaalde de eindstreep van deze grotendeels door het mulle zand lopende weg wederom probleemloos.
We sloegen in konvooi linksaf richting de grens van Botswana.
Bij de ingang van Bwabwata National Park, de transit route naar Botswana moesten we ons aan de poort registreren.
Onderweg zagen we nog enkele sabelantilopen, buffels, kudu's en aapjes.
Beide grensposten werden snel genomen, uiteraard moesten er weer veel formuliertjes worden ingevuld, maar vooral de twee schonen aan Botswaanse kant hadden er veel zin en met een glimlach werden alle formaliteiten snel uitgevoerd.
In Shakawe brachten we bij het pompstation onze banden op spanning voor de asfaltwegen, waar we nu weer grotendeels over rijden.
Bij Choppies om de hoek deden we nog een paar inkopen en daarna gingen we op weg naar Maun. Een rit van ruim 400 km.
De asfaltweg was door de vele potholes behoorlijk verraderlijk en daarom was hard rijden uit den boze.
Onderweg liep opvallend veel vee ( koeien, geiten en paarden) in de berm, die regelmatig geheel onverwachts de weg overstaken. Het was dus oppassen geblazen. Ook zagen we hier ezelwagens en zelfs een vierspan.
Verder was er driemaal een veterinaire stop, waarbij we twee keer onze schoenen moesten ontsmetten en de banden van de camper werden ontsmet.
Het was een lange, ietwat saaie weg, waar af en toe de mensen die uit hun kraal de weg opliepen, waaronder een schitterend geklede Herero vrouw en twee vrouwen met enorme takkenbossen op hun hoofd, nog wat kleur aan de omgeving gaven. Ook de bomen, die momenteel in diverse kleuren uitlopen, waren een lust voor het oog.
In Nokaneng stonden mooie stenen huizen. Verder viel op dat de woonplekken onderweg bij gebrek aan huisnummers op een ludieke manier gemarkeerd worden.
We lunchten ca. 100 km voor Maun langs de weg. Een jonge vrouw, die langs de autoweg liep, vroeg ons om water en dronk hetgeen in de gallon resteerden in één teug op.
Verderop stonden hele veel gekleurde tentjes langs de route, waar hele families in woonden.
Het zag er armzalig en triest uit en dat met deze warmte.
In het totale beeld zagen we dat de mensen in Botswana er goed en modern uitzagen
We passeerden het snelstromende riviertje de Nhabe waar opvallend veel water in stond.
Mensen sprongen vanaf de brug in het water, anderen stonden te vissen en ook de dieren dronken hier aan de kant.
Om 15.00 uur arriveerden we in de drukke stad Maun, waar we tankten en vervolgens doorreden naar ons kamp, waar Eddie, onze gids voor de komende twee dagen in de Okavango Delta ons stond op te wachten.
We parkeerden onze campers twee aan twee om hier één nacht te overnachten.
Het was een lange, inspannende rit geweest, maar vanaf morgen wordt het weer genieten.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Maun
Geen opmerkingen:
Een reactie posten