Na de koudste nacht tot nu toe (ca. 8 graden Celsius) werden we wakker met helder, zonnig weer met een paar wolkjes en een schitterende ochtenddauw rond de bergen. Vanaf onze plaats op de camping hadden we een schitterend uitzicht en dit maakte het plaatje compleet. Verder dartelden er de impala's in het rond en liep hier en daar een spiesbok.
In de kameeldoornboom, waaronder we stonden zat een groot wevernest en de vele wevervogeltjes, die dit bevolkten zorgden voor een vrolijke noot.
We hadden werkelijk een schitterende verharde plek voor onze campers en dat was vergeleken bij vorig jaar in deze overwegend zanderige omgeving een uitkomst.
Tegen half negen vertrokken we voor een lange rit door de woestijn richting Swakopmund. Een echtpaar met 4x4 bleef nog achter om maximaal te genieten van deze unieke plek en de ultieme omgeving.
De eerste 12 km van de route was puur slecht en daarna hadden we over het algemeen een goede tot zeer goede gravelroad, die mede door de graders, die onderweg voortreffelijk werk verrichtten, hier en daar leek op een snelweg.
Onderweg kwam een hele groep motorrijders ons tegemoet. Een prachtig gezicht. Verder zagen we nog een groep impala's, struisvogels met jongen enz. Verder was er relatief veel verkeer onderweg.
In Solitaire maakten we na ca. 90 km onze eerste pitstop. Dit is werkelijk een oase in de woestijn. Moose, de stichter van deze plek, misten we in de bakkerij. Bij navraag bleek dat onze "grote vriend sinds 2005", dit kaar in januari aan een hartaanval was overleden. Hij ligt hier nu begraven in het front van de benzinepomp, waarmee hij hier begon.
Hier ontmoetten we de meeste van onze groep, die net hadden genoten van koffie met appeltaart, het recept van Moose.
Deze plek is inmiddels ontdekt door alle toeristen en het was er rond 10.00 uur overvol.
De toeristen voederen de wevervogels hier flink en ook de grondeekhoorns genieten er volop van. Het is een leuk schouwspel.
Even verderop kun je rondom een reuze cactus rijden, die hier solitair in de woestijn staat.
Vervolgens reden we via de Gaub Pas en de schitterende Kuiseb Pas verder richting Walvisbaai.
Op het Kriess Rus Viewpoint lunchten we aan de de picknick tafel samen met onze monteur Sifiso. Je hebt hier een schitterend uitzicht over de lager gelegen woestijnvallei richting de kust. Er staan hier enkele kokerbomen en je kunt er prachtige glinsterende stenen vinden.
Vervolgens reden we nog 80 km over een saaie vlakke, prachtig geprepareerde woestijnroad verder. Onderweg stopten we nog bij Vogelfederberg een prachtig rotscomplex, die je kunt beklimmen en waar je onder de rotsen heerlijk in de zon kunt lunchen (formeel is een permit vereist).
20 km voor Walvisbaai doken we de zeemist in en daarna kwamen in een gebied met een heuse zandstorm. Een prachtig gezicht al het zand dat over de weg scheerde en hier en daar zelfs kleine zandduinen op de weg vormde.
Op de rotonde bij Walvisbaai woeien de palmbomen bijna over de weg en ook de Atlantische Oceaan ging geweldig te keer. Gelukkig scheen de zon volop en bij Langstrand schitterden de boten, die voor de kust lagen, in het woeste water.
Rond half vier was iedereen op zijn stek. Een eigen sanitairblok voor de komende drie nachten. Wat een luxe!
Tot op heden zijn er nog geen lekke banden en iedereen is zeer te spreken. Wel veel stof in de campers helaas, maar dat proberen we morgen op de rustdag grotendeels op te lossen door alles af te kitten. Velen waren bij aankomst op de camping al begonnen met de grote schoonmaak na twee weken vakantie.
Zelf reden we nog even naar de SPAR voor wat inkopen en maakten we een afspraak voor de groep om te eten in de wijnbar van de Kücki's Pub.
Om 18.15 liepen we gezamenlijk naar de pub, waar we in luxe lounge stoelen genoten van een voortreffelijk diner.
Rond 23.00 uur waren we terug op de camping en korte tijd later sliep iedereen als een roos.
We konden weer een topdag toevoegen aan onze reis.
- Posted using BlogPress from my iPad
Location:Swakopmund
Geen opmerkingen:
Een reactie posten